Ginekomastia - wstydliwy problem mężczyzn

Ginekomastia u chłopców i młodych mężczyzn w okresie dojrzewania ma zwykle charakter fizjologiczny i związana jest z występującą w tym okresie burzą hormonalną, a dokładnie – ze wzrostem poziomu estrogenów (żeńskich hormonów płciowych) w stosunku do poziomu androgenów (męskich hormonów płciowych). Taki rodzaj ginekomastii zwykle ustępuje po okresie kilku bądź kilkunastu miesięcy i nie wymaga inwazyjnego leczenia.

U mężczyzn w starszym wieku ginekomastia związana jest natomiast ze spadkiem androgenów i również zaliczana jest do objawów fizjologicznych, związanych z procesem starzenia się.

Można ją również zaobserwować u noworodków – ten rodzaj spowodowany jest wysokim poziomem estrogenów, przekazanych przez łożysko matki i mija zwykle po kilku lub kilkunastu dniach.

Podstawowym badaniem jest dokładny wywiad lekarski u endokrynologa oraz badanie fizykalne. Najczęściej lekarz zaleci również wykonanie szeregu badań diagnostycznych – morfologię krwi, próby wątrobowe i nerkowe oraz badania stężenia podstawowych hormonów – estradiolu, testosteronu, TSH, LH i FSH.

Aby wykluczyć występowanie nowotworu, lekarz może zalecić dodatkowo wykonanie markerów nowotworowych. Diagnostyka obejmuje również wykonanie badania USG gruczołów piersiowych, jamy brzusznej oraz USG i biopsję jąder.

Leczenie ginekomastii opiera się w głównej mierze na postawieniu prawidłowej diagnozy. W przypadku ginekomastii spowodowanej zażywaniem określonych leków, zwykle wystarczy zmiana na odpowiedniki nie zawierające substancji wywołujących schorzenie.

W przypadku zaburzeń hormonalnych, lekarz zaleci odpowiednie leczenie przywracające równowagę hormonalną organizmu. Jeżeli natomiast ginekomastia wywołana jest przez inne schorzenie, należy najpierw wprowadzić leczenie podstawowej choroby – nieprawidłowości funkcjonowania tarczycy, wątroby czy nerek. W przypadku wykrycia stanów nowotworowych, niezwłocznie należy oczywiście podjąć leczenie onkologiczne.

Chirurgiczne leczenie ginekomastii wskazane jest w sytuacji, kiedy nie została jasno określona przyczyna jej powstania (ginekomastia samoistna lub przetrwała z okresu dojrzewania) lub też kiedy podjęte i zakończone leczenie chorób wywołujących ginekomastię, nie przyniosło zadowalających rezultatów zewnętrznych w postaci unormowania wyglądu gruczołów piersiowych.

Zabieg usunięcia ginekomastii polega na usunięciu nadmiaru tkanki tłuszczowej i gruczołowej i wykonywany jest przez chirurga najczęściej w znieczuleniu ogólnym. Blizna po prawidłowo wykonanym zabiegu zwykle nie jest duża i nie jest przyczyną dyskomfortu w późniejszym codziennym życiu.