Operacja usunięcia stulejki

Stulejka jest schorzeniem, dotykającym około 10% mężczyzn. Objawia się zwężeniem napletka, uniemożliwiającym zsunięcie go poza obręb żołędzi. Defekt ten może zostać zdiagnozowany już w wieku ok. 3 lat, jednak ze względu na brak dolegliwości z tym związanych u małego chłopca, często staje się on rzeczywistym problemem dopiero w okresie osiągania dojrzałości płciowej i rozpoczęcia współżycia.

Diagnozowanie stulejki

Stulejka u dzieci
U bardzo małych chłopców brak możliwości zsunięcia napletka jest objawem fizjologicznym i nie należy na siłę go odciągać, natomiast w wieku 2-3 lat warto delikatnie sprawdzać zmiany zachodzące w tym zakresie. Najlepiej robić to podczas ciepłej kąpieli, nadal uważając, aby nie odciągać napletka na siłę, ponieważ jest to bolesne dla dziecka.
Należy przy tym podkreślić, że specjaliści nie zalecają „ćwiczeń” napletka poprzez jego siłowe odwodzenie i przywodzenie, ponieważ może powodować to rany i mikrourazy, które po zabliźnieniu jeszcze bardziej zacieśniają ujście napletka.

 

Jeśli u 3-4 letniego dziecka nadal nie jest możliwe całkowite ściągnięcie napletka, należy skonsultować ten stan z lekarzem. W tym wieku może zalecić on próbę wyleczenia dolegliwości za pomocą maści sterydowych, jeśli natomiast nie przyniesie to pożądanego rezultatu, pozostaje zabieg chirurgiczny.

 

U małych dzieci przeprowadza się go w pełnym znieczuleniu i właśnie ten fakt wzbudza sporo wątpliwości u rodziców. Jeśli – mimo występowania stulejki – jest możliwe utrzymanie higieny żołędzi np. podczas ciepłej kąpieli, wielu rodziców decyduje się na zabieg dopiero w chwili, gdy będzie on możliwy do przeprowadzenia przy znieczuleniu miejscowym. Stulejka u małych chłopców nie niesie bowiem za sobą takich konsekwencji, jak u dorosłego mężczyzny, w związku z czym zabieg ten często można odłożyć w czasie o kilka lat.
Stulejka u dorosłych
Nieco inaczej schorzenie to wpływa na życie nastolatków i dorosłych mężczyzn. Stulejka może być u takich pacjentów wadą wrodzoną – niezdiagnozowaną w dzieciństwie – lub wadą nabytą w wyniku np. przebytego zakażenia układu moczowego, cukrzycy czy urazów prącia.

 

W tym wieku stulejkę można zdiagnozować jako pełną (gdy odciągnięcie napletka nie jest możliwe nawet w stanie spoczynku) lub częściową (gdy napletek odsłania żołądź w stanie spoczynku, natomiast nie zsuwa się w trakcie wzwodu lub zsuwa się w trakcie wzwodu, ale zaciska się jednocześnie na rowku zażołędnym, powodując tzw. załupek). Występowanie stulejki znacznie utrudnia kontakty płciowe, powoduje ból i niechęć do współżycia. Utrudnia również utrzymanie higieny w tym miejscu, co niesie przykre konsekwencje zarówno dla mężczyzny, jak i jego partnerki, może powodować bowiem nawracające zapalenia układu moczowego, a także stany nowotworowe.

 

Dodatkowo nieleczona stulejka ma u dorosłych mężczyzn tendencję do powiększania się, ponieważ kolejne próby odbywania stosunków płciowych skutkują mikrourazami i pęknięciami skóry napletka, które gojąc się, jeszcze bardziej zwężają jego ujście. Trzeba dodać, że napletka nie wolno odciągać na siłę, ponieważ niesie to niebezpieczeństwo jego uwięźnięcia w rowku zażołędnym, co może skutkować nawet martwicą prącia.

Przygotowanie do zabiegu

Kwalifikacja do zabiegu poprzedzona jest konsultacją z lekarzem urologiem. Pacjent zakwalifikowany do zabiegu wypełnia standardową kartę dot. informacji na temat ogólnego stanu zdrowia, przebytych poważnych chorób, operacji, przewlekłych schorzeń, przyjmowanych na stałe leków itp.

 

Do operacji należy być całkowicie zdrowym, ponadto minimum 2 tygodnie przed zabiegiem Pacjent powinien zakończyć przyjmowanie antybiotyków i leków rozrzedzających krew (np. aspiryna, polopiryna).

 

Do zabiegu (najlepiej kilka dni przed, a najwcześniej 2 tygodnie przed) należy wykonać kilka badań z krwi:
  • morfologię krwi,
  • antygen HBS (HBsAg) – badanie stwierdzające występowanie wirusowego zapalenia wątroby,
  • czas protrombinowy (PT) – badanie krzepliwości krwi,
  • czas kaolinowo-kefalinowy (ATPP) – badanie krzepliwości osocza w obecności kefaliny i jonów wapnia po aktywacji glinką kaolinową,
  • aminotransferaza alaninowa – badanie oceniające stan wątroby, wykrywające występowanie ewentualnych stanów zapalnych.
W dniu zabiegu należy ogolić krocze. Jeśli zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym (krótkim dożylnym), Pacjent nie powinien przyjmować pokarmów i płynów na min. 6 godzin przed zabiegiem.

Przebieg zabiegu

Operację stulejki wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, choć – jeśli Pacjent sobie tego zażyczy – jest możliwość wykonania zabiegu w znieczuleniu ogólnym (krótkim dożylnym) pod kontrolą anestezjologa.

 

Najczęściej można wykonać operację plastyczną poszerzającą ujście napletka, chociaż są sytuacje, kiedy jest konieczne wykonanie obrzezania, czyli całkowitego usunięcia napletka.

 

Zabieg plastyczny polega na takim poszerzeniu ujścia napletka, aby zachować jego pełną funkcjonalność po operacji. Napletek po wykonaniu korekcji przykrywa żołądź w całości i wygląd prącia pacjenta niczym się nie różni od wyglądu prącia zdrowego, nieoperowanego mężczyzny.

 

Zabieg zalecany jest w przypadkach, gdy zwężenie napletka nie jest duże. Wykonanie plastyki często nie rozwiązuje problemu na stałe, gdyż okazuje się, że wykonane poszerzenie jest za małe albo powstałe w wyniku cięcia blizny powodują po pewnym czasie ponowne zwężenie napletka.

 

Dlatego jako metodę dającą gwarancję całkowitego wyleczenia ze stulejki polecamy obrzezanie. Obrzezanie polega na wycięciu pierścienia zwężającego wraz z częścią lub całością napletka. Po wykonaniu takiego zabiegu żołądź jest całkowicie lub częściowo odsłonięta – zarówno w stanie spoczynku, jak i w stanie wzwodu.

Przebieg pooperacyjny

Po wykonaniu korekcji stulejki (bez względu na zastosowany rodzaj zabiegu) należy bezwzględnie przynajmniej przez dwa miesiące czasu powstrzymać się od jakichkolwiek form aktywności seksualnej. Całkowite gojenie i zanikanie blizn może trwać nawet do roku czasu, jednak współżycie można podjąć już po dwóch miesiącach.

 

W pierwszym etapie gojenia zaleca się robienie opatrunków tak, aby penis był uniesiony do góry (obcisłe slipy, plaster podtrzymujący opatrunek). Ułożenie takie przyspiesza gojenie, zmniejsza obrzęk okolicy operowanej i zmniejsza ryzyko wystąpienia krwawienia.

 

Po operacji jest konieczna dalsza opieka w Poradni Urologicznej, polegająca na kontroli prawidłowego gojenia się rany.

Możliwe powikłania

W trakcje lub po zabiegu mogą wystąpić następujące powikłania:
  • krwawienie z rany,
  • krwiak,
  • nawrót zwężenia po operacji plastyki stulejki,
  • zaburzenia rytmu serca związane z podanym lekiem znieczulającym miejscowo,
  • nagły wzrost lub spadek ciśnienia tętniczego krwi, również związany z podawanymi lekami lub też jako reakcja na stres okołozabiegowy,
  • infekcje miejscowe i ogólne do stanu septycznego, to jest uogólnionej infekcji włącznie,
  • obrzęk okolicy prącia, w tym niezwykle groźny dla prawidłowego gojenia załupek,
  • inne rzadsze i trudne do przewidzenia powikłania.

Najczęstsze pytania

Kto może wykonać zabieg?

Zabieg wykonywany jest przez specjalistę urologa lub chirurga.

Jakie znieczulenie jest stosowane do zabiegu?

W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. W celu zapewnienia Pacjentowi maksymalnego komfortu, lekarz najpierw znieczula cały rejon maścią znieczulającą, a następnie – po odczekaniu czasu niezbędnego do aktywowania składników maści – wprowadza w formie iniekcji znieczulenie miejscowe w głębsze tkanki. Dzięki uprzedniemu zastosowaniu maści znieczulającej, iniekcja jest odczuwalna dla Pacjenta jako delikatne uszczypnięcie. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

 

W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (20-40 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.

Ile czasu trwa zabieg?

W większości przypadków zabieg trwa nie dłużej niż 30 minut. Razem z przygotowaniem oraz czasem niezbędnym do znieczulenia, pobyt na sali operacyjnej nie powinien przekroczyć 60-80 minut.

Czy usunięcie stulejki i obrzezanie jest tym samym?

Zabiegowe usunięcie stulejki nie musi wiązać się w całkowitym obrzezaniem. Najczęściej można wykonać operację plastyczną poszerzającą ujście napletka, aby zachować jego pełną
funkcjonalność po operacji. Napletek po wykonaniu korekcji przykrywa żołądź w całości i wygląd prącia pacjenta niczym się nie różni od wyglądu prącia zdrowego, nieoperowanego mężczyzny.

 

Natomiast zdarzają się sytuacje, kiedy konieczne jest wykonanie obrzezania, czyli całkowitego usunięcia napletka. Obrzezanie polega na wycięciu pierścienia zwężającego wraz z częścią lub całością napletka. Po wykonaniu takiego zabiegu żołądź jest całkowicie lub częściowo odsłonięta – zarówno w stanie spoczynku jak i w stanie wzwodu.

Czy ten zabieg boli?

W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. W celu zapewnienia Pacjentowi maksymalnego komfortu, lekarz najpierw znieczula cały rejon maścią znieczulającą, a następnie – po odczekaniu czasu niezbędnego do aktywowania składników maści – wprowadza w formie iniekcji znieczulenie miejscowe w głębsze tkanki. Dzięki uprzedniemu zastosowaniu maści znieczulającej, iniekcja jest odczuwalna dla Pacjenta jako delikatne uszczypnięcie. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

 

W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (20-40 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.

 

Po zabiegu obrzęk, ból i poczucie dyskomfortu utrzymuje się od kilku do kilkunastu dni. Na ten czas zapisywane są Pacjentowi leki uśmierzające ból.

Jak długo trwa rekonwalescencja?

Gojenie rany trwa przeważnie od 2 do 3 tygodni. Natomiast osiągnięcie pełnej sprawności – w tym również seksualnej – wymaga czasu ok. 2 miesięcy od operacji. W tym okresie wskazany jest oszczędny tryb życia, niepodejmowanie prac fizycznych, ćwiczeń, jazdy na rowerze, korzystania z basenu i sauny. Pacjent powinien również powstrzymać się na ten czas od wszelkich form aktywności seksualnej (w tym masturbacji).

71 333 24 99

Zarejestruj się na wizytę

Zarejestruj się telefonicznie lub wybierz rejestrację online do wybranego lekarza. Potwierdzenie terminu otrzymasz na e-mail.

Tomasz Tuchendler – ZnanyLekarz.pl

 

Janusz Tuchendler – ZnanyLekarz.pl

 

Przemysław Otlewski – ZnanyLekarz.pl