Zabieg korekcji krótkiego wędzidełka prącia

Wędzidełko prącia (napletka) to wąski pasek skóry, łączącej żołądź z napletkiem. Gdy wędzidełko jest za krótkie, powoduje nie tylko ogromny dyskomfort podczas współżycia, lecz również możliwość jego naderwania lub zerwania. Wiąże się z tym ogromny ból i niemożność współżycia, ponadto taki stan niesie za sobą niebezpieczeństwo powikłań podczas gojenia lub powstawanie zbliznowaceń i dalsze skracanie się wędzidełka. W takim przypadku rozwiązaniem jest operacja korekcji wędzidełka.

Diagnozowanie krótkiego wędzidełka

Diagnostyka krótkiego wędzidełka jest dość prosta. Prawidłowa długość wędzidełka pozwala na swobodne odsłonięcie całej żołędzi w stanie wzwodu, bez uczucia „ciągnięcia” lub podobnego rodzaju dyskomfortu.

 

Zbyt krótkie wędzidełko nie pozwala natomiast na całkowite zsunięcie się napletka, co – przy odbywaniu stosunku seksualnego i całkowitym odprowadzeniu napletka – wiąże się z niebezpieczeństwem naderwania lub zerwania wędzidełka.

 

Stan ten wiąże się przede wszystkim z ogromnym bólem i dużym upływem krwi, a ponadto rana goi się trudno, pozostawiając zbliznowacenia i jeszcze bardziej skracając wędzidełko.

 

Do zabiegu kwalifikowani są pacjenci:
  • u których obserwuje się krótkie wędzidełko prącia, powodujące ból lub dyskomfort w trakcie współżycia,
  • u których doszło do naderwania wędzidełka prącia.

Przygotowanie do zabiegu

Kwalifikacja do zabiegu poprzedzona jest konsultacją z lekarzem urologiem. Pacjent zakwalifikowany do zabiegu wypełnia standardową kartę dot. informacji na temat ogólnego stanu zdrowia, przebytych poważnych chorób, operacji, przewlekłych schorzeń, przyjmowanych na stałe leków itp.

 

Do operacji należy być całkowicie zdrowym, ponadto minimum 2 tygodnie przed zabiegiem Pacjent powinien zakończyć przyjmowanie antybiotyków i leków rozrzedzających krew (np. aspiryna, polopiryna).

 

Do zabiegu (najlepiej kilka dni przed, a najwcześniej 2 tygodnie przed) należy wykonać kilka badań z krwi:
  • morfologię krwi,
  • antygen HBS (HBsAg) – badanie stwierdzające występowanie wirusowego zapalenia wątroby,
  • czas protrombinowy (PT) – badanie krzepliwości krwi,
  • czas kaolinowo-kefalinowy (ATPP) – badanie krzepliwości osocza w obecności kefaliny i jonów wapnia po aktywacji glinką kaolinową,
  • aminotransferaza alaninowa – badanie oceniające stan wątroby, wykrywające występowanie ewentualnych stanów zapalnych.
W dniu zabiegu należy ogolić krocze. Jeśli zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym (krótkim dożylnym), Pacjent nie powinien przyjmować pokarmów i płynów na min. 6 godzin przed zabiegiem.

Przebieg zabiegu

Operację korekcji wędzidełka wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, choć – jeśli Pacjent sobie tego zażyczy – jest możliwość wykonania zabiegu w znieczuleniu ogólnym (krótkim dożylnym) pod kontrolą anestezjologa.

 

W przypadku wykonywania zabiegu w znieczuleniu miejscowym, okolicę wędzidełka prącia ostrzykuje się najpierw środkiem znieczulającym, najczęściej roztworem 1% lignokainy.

 

Najczęściej wykonuje się zabieg przecięcia /frenulotomii/ krótkiego wędzidełka prącia, czasem jednak konieczny jest zabieg pełnej plastyki wędzidełka prącia, polegający na wydłużeniu krótkiego wędzidełka prącia – zwykle z wykorzystaniem szwów chirurgicznych.

Przebieg pooperacyjny

Po wykonaniu korekcji krótkiego wędzidełka prącia (bez względu na zastosowany rodzaj zabiegu) należy bezwzględnie, przynajmniej przez 1 miesiąc czasu, powstrzymać się od jakichkolwiek form aktywności seksualnej. Całkowite gojenie i zanikanie blizn może trwać nawet do roku czasu, jednak współżycie można podjąć najwcześniej po miesiącu.

 

W pierwszym etapie gojenia zaleca się robienie opatrunków tak, aby penis był uniesiony do góry (obcisłe slipy, plaster podtrzymujący opatrunek). Ułożenie takie przyspiesza gojenie i zmniejsza ryzyko wystąpienia krwawienia.

 

Po operacji jest konieczna dalsza opieka w Poradni Urologicznej polegająca na kontroli gojenia się rany-zgodnie z zaleceniami pozabiegowymi lekarza wykonującego zabieg.

Możliwe powikłania

W trakcje lub po zabiegu mogą wystąpić następujące powikłania:
  • krwawienie z rany,
  • krwiak,
  • zaburzenia rytmu serca związane z podanym lekiem znieczulającym miejscowo,
  • nagły wzrost lub spadek ciśnienia tętniczego krwi, również związany z podawanymi lekami lub też jako reakcja na stres okołozabiegowy,
  • infekcje miejscowe i ogólne do stanu septycznego, to jest uogólnionej infekcji włącznie,
  • obrzęk okolicy prącia, w tym niezwykle groźny dla prawidłowego gojenia załupek,
  • inne rzadsze i trudne do przewidzenia powikłania.

Najczęstsze pytania

Kto może wykonać zabieg?

Zabieg wykonywany jest przez specjalistę urologa lub chirurga.

Jakie znieczulenie jest stosowane do zabiegu?

W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. W celu zapewnienia Pacjentowi maksymalnego komfortu, lekarz najpierw znieczula cały rejon maścią znieczulającą, a następnie – po odczekaniu czasu niezbędnego do aktywowania składników maści – wprowadza w formie iniekcji znieczulenie miejscowe w głębsze tkanki. Dzięki uprzedniemu zastosowaniu maści znieczulającej, iniekcja jest odczuwalna dla Pacjenta jako delikatne uszczypnięcie. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

 

W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (20-40 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.

Ile czasu trwa zabieg?

W większości przypadków zabieg trwa nie dłużej niż 30 minut. Razem z przygotowaniem oraz czasem niezbędnym do znieczulenia, pobyt na sali operacyjnej nie powinien przekroczyć 60-80 minut.

Czy ten zabieg boli?

W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. W celu zapewnienia Pacjentowi maksymalnego komfortu, lekarz najpierw znieczula cały rejon maścią znieczulającą, a następnie – po odczekaniu czasu niezbędnego do aktywowania składników maści – wprowadza w formie iniekcji znieczulenie miejscowe w głębsze tkanki. Dzięki uprzedniemu zastosowaniu maści znieczulającej, iniekcja jest odczuwalna dla Pacjenta jako delikatne uszczypnięcie. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

 

W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (20-40 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.

 

Po zabiegu obrzęk, ból i poczucie dyskomfortu utrzymuje się od kilku do kilkunastu dni. Na ten czas zapisywane są Pacjentowi leki uśmierzające ból.

Jak długo trwa rekonwalescencja?

Gojenie rany trwa przeważnie od 2 do 3 tygodni. Natomiast osiągnięcie pełnej sprawności – w tym również seksualnej – wymaga czasu ok. 2 miesięcy od operacji. W tym okresie wskazany jest oszczędny tryb życia, niepodejmowanie prac fizycznych, ćwiczeń, jazdy na rowerze, korzystania z basenu i sauny. Pacjent powinien również powstrzymać się na ten czas od wszelkich form aktywności seksualnej (w tym masturbacji).

71 333 24 99

Zarejestruj się na wizytę

Zarejestruj się telefonicznie lub wybierz rejestrację online do wybranego lekarza. Potwierdzenie terminu otrzymasz na e-mail.

Tomasz Tuchendler – ZnanyLekarz.pl

 

Janusz Tuchendler – ZnanyLekarz.pl

 

Przemysław Otlewski – ZnanyLekarz.pl