W celu wczesnego wykrycia raka jądra, podstawową formą diagnostyki jest samobadanie jąder i porozmawianie z lekarzem, jeśli w okolicy jąder pojawi się podejrzany guzek, obrzęk lub ból.
Zabiegowe wycięcie guza jądra
Guz jądra może mieć charakter łagodny (nienowotworowy), np. zapalny lub też złośliwy. Niemal wszystkie guzy jąder to nowotwory złośliwe, wymagające leczenia. Rak jądra jest najczęstszym nowotworem dotykającym mężczyzn w wieku od 15 do 35 lat. Najczęstszym objawem, na który należy zwrócić uwagę, jest bezbolesny guzek w jądrze. Wczesne zdiagnozowanie raka jądra zwiększa drastycznie szanse na wyleczenie - według aktualnych standardów wiedzy medycznej wskazane jest leczenie zabiegowe - wycięcie jądra z dostępu przez kanał pachwinowy.
-
obrzęk lub nagłe nagromadzenie płynu w mosznie,
-
guzek lub obrzęk w obu jądrach,
-
uczucie ciężkości lub ból w mosznie,
-
kurczące się jądro lub inne zmiany zewnętrzne w wyglądzie jąder, związany z tym dyskomfort i obniżenie jakości życia Pacjenta.
Kwalifikacja do zabiegu poprzedzona jest konsultacją z lekarzem urologiem. Pacjent zakwalifikowany do zabiegu wypełnia standardową kartę dot. informacji na temat ogólnego stanu zdrowia, przebytych poważnych chorób, operacji, przewlekłych schorzeń, przyjmowanych na stałe leków itp.
Do operacji należy być całkowicie zdrowym, ponadto minimum 2 tygodnie przed zabiegiem Pacjent powinien zakończyć przyjmowanie antybiotyków i leków rozrzedzających krew (np. aspiryna, polopiryna).
Do zabiegu (najlepiej kilka dni przed, a najwcześniej 2 tygodnie przed) należy wykonać kilka badań z krwi:
-
morfologię krwi,
-
antygen HBS (HBsAg) – badanie stwierdzające występowanie wirusowego zapalenia wątroby,
-
czas protrombinowy (PT) – badanie krzepliwości krwi,
-
czas kaolinowo-kefalinowy (ATPP) – badanie krzepliwości osocza w obecności kefaliny i jonów wapnia po aktywacji glinką kaolinową,
-
aminotransferaza alaninowa – badanie oceniające stan wątroby, wykrywające występowanie ewentualnych stanów zapalnych.
W dniu zabiegu należy ogolić krocze. Jeśli zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym (krótkim dożylnym), Pacjent nie powinien przyjmować pokarmów i płynów na min. 6 godzin przed zabiegiem.
Operację wycięcia jądra wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub anestezjologicznym. Zabieg wykonuje się przez kanałem pachwinowy, amputując jądra wraz z możliwie długim kikutem
powrózka nasiennego.
W pierwszym etapie gojenia zaleca się robienie opatrunków codziennie, szwy skórne należy zdjąć po około 10 dniach. Zalecane jest ograniczenie wysiłku fizycznego przez okres około 3 miesięcy. Po operacji jest konieczna dalsza opieka w Poradni Urologicznej polegająca na kontroli gojenia się rany.
W trakcje lub po zabiegu mogą wystąpić następujące powikłania:
-
krwawienie z rany,
-
krwiak,
-
tak zwane złe gojenie rany spowodowane np. infekcjami miejscowymi rany,
-
zaburzenia rytmu serca,
-
nagły wzrost lub spadek ciśnienia tętniczego krwi, również związany z podawanymi lekami lub też jako reakcja na stres okołozabiegowy,
-
infekcje miejscowe lub ogólne (przebiegające z gorączką, zaczerwienieniem i obrzękiem rany do stanu septycznego czyli uogólnionej infekcji włącznie),
-
czasami przepukliny pooperacyjne,
-
inne rzadsze i trudne do przewidzenia powikłania.
Kto może wykonać zabieg?
Zabieg wykonywany jest przez specjalistę urologa.
Jakie znieczulenie jest stosowane do zabiegu?
Operację wycięcia jądra wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub anestezjologicznym. W przypadku znieczulenia miejscowego, w celu zapewnienia Pacjentowi maksymalnego komfortu, lekarz najpierw znieczula cały rejon maścią znieczulającą, a następnie – po odczekaniu czasu niezbędnego do aktywowania składników maści – wprowadza w formie iniekcji znieczulenie miejscowe w głębsze tkanki. Dzięki uprzedniemu zastosowaniu maści znieczulającej, iniekcja jest odczuwalna dla Pacjenta jako delikatne uszczypnięcie. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.
W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (20-40 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.
Ile czasu trwa zabieg?
W większości przypadków zabieg trwa nie dłużej niż 30 minut. Razem z przygotowaniem oraz czasem niezbędnym do znieczulenia, pobyt na sali operacyjnej nie powinien przekroczyć 60-80 minut.
Czy ten zabieg boli?
W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. W celu zapewnienia Pacjentowi maksymalnego komfortu, lekarz najpierw znieczula cały rejon maścią znieczulającą, a następnie – po odczekaniu czasu niezbędnego do aktywowania składników maści – wprowadza w formie iniekcji znieczulenie miejscowe w głębsze tkanki. Dzięki uprzedniemu zastosowaniu maści znieczulającej, iniekcja jest odczuwalna dla Pacjenta jako delikatne uszczypnięcie. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.
W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (20-40 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.
Po zabiegu obrzęk, ból i poczucie dyskomfortu utrzymuje się od kilku do kilkunastu dni. Na ten czas zapisywane są Pacjentowi leki uśmierzające ból.
Jak długo trwa rekonwalescencja?
Gojenie rany trwa przeważnie 7-10 dni. W okresie do 3 miesięcy po zabiegu wskazany jest oszczędny tryb życia, niepodejmowanie prac fizycznych, ćwiczeń, jazdy na rowerze, korzystania z basenu i sauny.
