Przezcewkowa elektroresekcja gruczolaka stercza (TUR-P)

Gruczolak gruczołu krokowego (prostaty) jest to gruczołowy przerost tego gruczołu. Skutkiem tego przerostu jest ucisk na cewkę moczową, utrudniający oddawanie moczu i powodujący jego zaleganie w pęcherzu. Konsekwencją tego stanu jest powstawanie stanów zapalnych pęcherza moczowego.

Diagnozowanie gruczolaka stercza

Problemy z oddawaniem moczu są związane z następstwem przekwitania u mężczyzn i pojawiają się najczęściej po ukończeniu 40. roku życia. Gdy przerost gruczolaka gruczołu krokowego jest nadmierny, należy wykonać pilną diagnostykę w kierunku wczesnego nowotworu prostaty.

 

Objawy gruczolaka gruczołu krokowego są różne u poszczególnych pacjentów, jednak najczęściej należą do nich:
  • częste, bolesne oddawanie moczu w małych ilościach,
  • niezupełne opróżnianie pęcherza, czyli zaleganie moczu w pęcherzu,
  • zmniejszenie intensywności strumienia moczu,
  • wielokrotne oddawanie moczu w nocy,
  • oddawanie moczu kroplami w sposób przerywany,
  • dłuższa ilość czasu potrzebnego do oddania moczu,
  • może wystąpić zapalenie dróg moczowych.
W przypadku wystąpienia lub nasilenia któregoś z powyższych objawów, bardzo istotna jest jak najszybsza konsultacja z urologiem. Tak jak w przypadku większości schorzeń – im wcześniej zostanie rozpoznane schorzenie, tym szybciej można będzie wdrożyć odpowiednie leczenie.
Standardową metodą chirurgicznego leczenia łagodnego rozrostu stercza jest przezcewkowa elektroresekcja gruczolaka stercza. Ma ona zastosowanie u 70 – 90 % chorych, u których
występują wskazania do leczenia chirurgicznego i charakteryzuje się ona małą inwazyjnością. Siedmiu na dziesięciu Pacjentów, u których wykonano TURP odczuwa poprawę w oddawaniu moczu.

Przygotowanie do zabiegu

Kwalifikacja do zabiegu poprzedzona jest konsultacją z lekarzem urologiem. Pacjent zakwalifikowany do zabiegu wypełnia standardową kartę dot. informacji na temat ogólnego stanu zdrowia, przebytych poważnych chorób, operacji, przewlekłych schorzeń, przyjmowanych na stałe leków itp.

 

Do operacji należy być całkowicie zdrowym, ponadto minimum 2 tygodnie przed zabiegiem Pacjent powinien zakończyć przyjmowanie antybiotyków i leków rozrzedzających krew (np. aspiryna, polopiryna).

 

Do zabiegu (najlepiej kilka dni przed, a najwcześniej 2 tygodnie przed) należy wykonać kilka badań z krwi:
  • morfologię krwi,
  • antygen HBS (HBsAg) – badanie stwierdzające występowanie wirusowego zapalenia wątroby,
  • czas protrombinowy (PT) – badanie krzepliwości krwi,
  • czas kaolinowo-kefalinowy (ATPP) – badanie krzepliwości osocza w obecności kefaliny i jonów wapnia po aktywacji glinką kaolinową,
  • aminotransferaza alaninowa – badanie oceniające stan wątroby, wykrywające występowanie ewentualnych stanów zapalnych.
W dniu zabiegu należy ogolić krocze. Pacjent nie powinien przyjmować pokarmów i płynów na min. 6 godzin przed zabiegiem.

Przebieg zabiegu

Zazwyczaj zabieg wykonuje się w znieczuleniu przewodowym. Po ułożeniu pacjenta w pozycji ginekologicznej przygotowuje się pole operacyjne i rozpoczyna zabieg. Po wprowadzeniu resektora do cewki, urolog wycina nadmiar gruczolaka prostaty, który wpuklając się do światła cewki moczowej uciska ją. Działania te mają na celu poszerzenie światła cewki moczowej przez co zwiększa się strumień i ułatwia oddawanie moczu.

 

W czasie wycinania skrawków prostaty, urolog koaguluje wszystkie krwawiące naczynia. Po wypłukaniu skrawków z pęcherza moczowego i opanowaniu krwawienia z naczyń (koagulacja krwawiących naczyń) do pęcherza moczowego wprowadzany jest cewnik. Zazwyczaj cewnik usuwany jest po 48 godzinach.

 

W przypadku stwierdzenia braku możliwości ułożenia chorego w pozycji ginekologicznej lub założenia do pęcherz cystoskopu (zwężenie cewki) lub bardzo dużego ryzyka zabiegu lekarz operujący może odstąpić od zabiegu

Przebieg pooperacyjny

Materiał uzyskany podczas TURP zostaje zebrany po zabiegu i umieszczony w pojemnikach, a następnie wysyłany do badania histopatologicznego celem oceny struktury usuniętej tkanki. Wynik badania histopatologicznego odsyłany jest do oddziału, w którym przeprowadzono TURP po około 2 – 3 tygodniach. Każdy pacjent po TURP wymaga kontroli urologicznej z wynikiem badania histopatologicznego. Przez okres ok. 4 tygodni po zabiegu należy prowadzić oszczędzający tryb życia, unikać intensywnego wysiłku fizycznego.

Możliwe powikłania

Pomimo staranności wykonania zabiegu oraz stosowania wszelkich standardów wiedzy medycznej, powikłania zdarzają się, choć są one rzadkie, gdyż zabieg TUR-P związany jest z procedurą endoskopową i małoinwazyjną. Do rodzajów możliwych powikłań zaliczamy śródoperacyjne, pooperacyjne i późne.

 

Powikłania śródoperacyjne i pooperacyjne najczęściej wiążą się z uszkodzeniem okolicznych narządów np. perforacją pęcherza, powikłaniami kardiologiczno-naczyniowymi, w tym również zakrzepowymi.

 

Do powikłań późnych można zaliczyć:
  • różnego stopnia nietrzymanie moczu (1%) – w kilku badaniach statystycznych potwierdzono pojawienie się wysiłkowego nietrzymania moczu (np. podczas kaszlu, śmiechu) po TURP.
  • zwężenie cewki moczowej lub zwężenie szyi pęcherza moczowego (8%),
  • wytrysk wsteczny – w czasie TURP uszkadzany jest zwieracz wewnętrzny cewki moczowej co powoduje cofanie się nasienia podczas wytrysku do pęcherza moczowego; częstość
    wytrysku wstecznego ocenia się na około 85% pacjentów leczonych przezcewkową resekcją prostaty,
  • impotencja- u części mężczyzn (ok 25% pacjentów) po TURP mogą pojawić się przejściowe lub długotrwałe problemy z uzyskaniem lub utrzymaniem wzwodu.

Najczęstsze pytania

Kto może wykonać zabieg?

Zabieg wykonywany jest przez specjalistę urologa.

Jakie znieczulenie jest stosowane do zabiegu?

W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu przewodowym lub ogólnym dożylnym.

 

Po wprowadzeniu znieczulenia przewodowego w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

 

W przypadku zastosowania znieczulenia ogólnego, stosowane jest tzw. znieczulenie krótkie dożylne, polegające na wprowadzeniu przez lekarza anestezjologa substancji usypiających oraz przeciwbólowych przez uprzednio założony wenflon. W krótkim czasie Pacjent wprowadzany jest w stan podobny do głębokiej fazy snu, a lekarz przystępuje do wykonania zabiegu. Po zakończonym zabiegu (ok. 60 min.) Pacjent jest wybudzany. Znieczulenie krótkie dożylne nie wymaga intubacji.

Ile czasu trwa zabieg?

W większości przypadków zabieg trwa nie dłużej niż 60-90 minut. Razem z przygotowaniem oraz czasem niezbędnym do znieczulenia, pobyt na sali operacyjnej nie powinien przekroczyć 90-120 minut.

Czy ten zabieg boli?

W większości przypadków zabieg wykonywany jest w znieczuleniu przewodowym lub ogólnym. Po wprowadzeniu znieczulenia w głąb tkanek, sam zabieg jest dla Pacjenta bezbolesny.

Jak długo trwa rekonwalescencja?

Przez okres ok. 4 tygodni po zabiegu należy prowadzić oszczędzający tryb życia i unikać intensywnego wysiłku fizycznego.

71 333 24 99

Zarejestruj się na wizytę

Zarejestruj się telefonicznie lub wybierz rejestrację online do wybranego lekarza. Potwierdzenie terminu otrzymasz na e-mail.

Tomasz Tuchendler – ZnanyLekarz.pl

 

Janusz Tuchendler – ZnanyLekarz.pl

 

Przemysław Otlewski – ZnanyLekarz.pl